سیامک گلشیری معتقد است تا به دانش‌آموزان چارچوب نوشتن را نیاموزیم، نمی‌توانیم از آن‌ها بخواهیم که انشا بنویسند و این کار تنها خلاقیت آن‌ها را می‌خشکاند.
این نویسنده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) درباره زنگ انشا و این‌که آیا این درس به خلاقیت دانش‌آموزان کمک می‌کند، گفت: زنگ انشا نه‌تنها نمی‌تواند هیچ خلاقیتی در دانش‌آموزان به‌وجود بیاورد، بلکه اگر استعدادی هم در آن‌ها باشد، از میان می‌برد.
او افزود: در بهترین حالت معلم خَلاقی سر کلاس می‌آید و موضوعات نامتعارف و نامألوف مطرح می‌کند، موضوعاتی که به دور از کلیشه هستند. اما دانش‌آموزی که اصول اولیه نوشتن را نمی‌داند، چهارچوب نوشتن را نمی‌داند، چطور قرار است آن موضوع را پر و بال بدهد؟ او درنهایت فقط می‌تواند دست به نوشتن توصیف خوبی بزند که در ادبیات داستانی مدرن مردود است.
گلشیری گفت: ما دو قرن است که دوران کلاسیک را پشت سر گذاشته‌ایم. دیگر در داستان‌ها از توصیفات خسته‌کننده و ملال‌آور قرن نوزدهمی هیچ خبری نیست. آن‌وقت چطور می‌خواهیم همچنان از دانش‌آموزان بخواهیم به همان شیوه مطلب بنویسند؟
این نویسنده درباره برگرداندن زنگ انشا به مدرسه‌ها هم گفت: این خبر خوبی نیست. به گمانم باید کارشناسان و اهل فن در این‌باره تصمیم بگیرند. چرا به جای ساعتی که در آن به دانش‌آموزان یاد بدهند کتاب بخوانند، یاد بدهند بروند «بینوایان» را بخوانند یا «پدران و پسران» را و یا خیلی از رمان‌های دیگر و بعد بیایند آن‌ها را تعریف کنند، برگشته‌اند سراغ انشا؛ کاری که بدون شک غیرعلمی است.
او در ادامه اظهار کرد: چرا درسی در میان درس‌های دانش‌آموزان نگنجانده‌اند که لااقل چهارچوب نوشتن را به آن‌ها یاد بدهد؟ مسلماً معلمی که قرار است برود درباره ویکتور هوگو یا هر نویسنده دیگری حرف بزند، باید آموزش دیده باشد و این به سرمایه‌گذاری مادی و معنوی احتیاج دارد. به‌گمان من برگرداندن زنگ انشا چیزی جز رفع مسئولیت و خشکاندن چشمه زلال خلاقیت دانش‌آموزان نیست.
